فوتبال یک ورزش تیمی و محبوب در بیشتر کشورهای جهان است که در هر گوشه وکناری مشتاقان و طرفداران بسیاری را با خود همراه می کند . در استانمان و حتی شهرمان شاهین شهر کم نیستند کسانی که به طور حرفه ای به ورزش فوتبال می پردازند و در این رشته حرفی برای گفتن داشته اند و دارند. یکی از پیشکسوتان این رشته مسعود دهداری است که برای آشنایی بیشتر با وی به گفتگو نشستیم.

مسعود دهداری متولد سال ۱۳۳۳ آبادان کارمند بازنشسته شرکت نفت ، که از سال ۱۳۴۴ فوتبال را شروع کرد و تا سال ۱۳۶۷ به طور حرفه ای به این رشته پرداخت.

فوتبال را از چه زمانی شروع کردید و چه کسی مشوق شما در این راه شد؟

ما خانوادگی ما اهل فوتبال هستیم ، عموی من پرویز دهداری ، کاپیتان تیم ملی  و سرمربی تیم ملی ایران بودند . در سال ۱۳۴۴ توسط جناب آقای سالیا و پدرم به تیم جم آبادان معرفی شدم از آن موقع فوتبال برای من به صورت حرفه ای شروع شد.

پرویز دهداری نه تنها عموی من بود ،  بلکه مربی و الگویم در تمام عرصه ها بود. او  بسیار متین ، محترم و با اخلاق نسبت به مردم و فروتن بود. وی همیشه کار درست را انجام می داد؛ وقتی در تیم صنعت نفت آبادان مربی ما بود (او چهار سال مربی صنعت نفت آبادان بود) ، نسبت به من سختگیرتر از دیگر بازیکنان رفتار می‌کرد و این بسیار در پیشرفت من در فوتبال کمک کرد.  تفاوت میان دیگران قائل نمی شد و حتی چند بار من را از تیم ملی خط زد یا به مربیان تیم ملی می‌گفت که مرا خط بزنند که خدای نکرده نگویند من بخاطر عمویم به تیم ملی دعوت شده باشم.

در چه تیم هایی حضور داشتید ؟

بازیکن تیم های جم آبادان ، صنعت نفت آبادان ، سپاهان اصفهان ، تام اصفهان ، دارایی اصفهان ، شهرداری اصفهان ، دژبان و زمانی که ارتش بودم تیم ملی ارتش بازی می کردم. هشت سال جنگ را در آبادان سپری کردم و بعد از آن به اصفهان آمدم و اکنون با تیم بازنشستگان شرکت نفت کار می کنم.

حمایت مسؤولین از فوتبال و پیشکسوتان این رشته خوب است؟

هیأت فوتبال از پیشکسوتان خود تقدیر نمی کند و حتی یکبار هم پیشکسوتان را دعوت به همکاری نکرده و حتی یک نشست هم اندیشی یا دورهمی فوتبالی برگزار نکرده است و از تجربیات آنها استفاده نمی کند متاسفانه به این قشر اهمیت کمی می دهند  و از آن ها نام برده نمی شود ، آن ها تقریبا فراموش شده اند . این مسأله باعث شده که عملکرد بسیار ضعیفی را در فوتبال شهرستان شاهد باشیم. بنده شخصاً در این حرفه پول را نمی پسندم و به خاطر مسائل ورزشی مملکت هزینه ای برای آموزش نمی خواهم و علاقمندم که به طور رایگان مطالبی را به علاقمندان این رشته آموزش دهم.

فوتبال گذشته بسیار خوب ، جوانمردانه و غیرتی بود . بازیکنان آن دوران به خاطر شهر و پیراهن بازی می کردند و متاسفانه تمام آن ضوابط و ارزش ها از بین رفته است.  با جرأت می‌توان گفت که فوتبال گذشته بهتر از حال بود.

چه خاطره ای در ذهن شما ماندگار شد؟

من در مسابقات زیادی شرکت کردم در یکی از مسابقات بازی با پرسپولیس تهران بود که نتیجه آن هم صفر صفر شد ، تیم پرسپولیس بازیکنی به نام همایون بهزادی داشت که خوب سر می زد ، من هم خوب سر می زدم. علی پروین برای ایشان سانتر می زد و روی سر ایشان من سر می زدم . چند مرتبه این کار را کردم ، زمانی که به رختکن می رفتم علی پروین از من پرسید اسم و فامیلت چی هست گفتم مسعود نمی خواستم فامیلم را بگویم که متوجه شود برادر زاده آقای دهداری هستم ولی با اصرار ایشان گفتم دهداری . گوش مرا گرفت مرا پیش عمویم برد و گفت این بازیکن را از کجا آوردی عمویم گفت لوسش نکن و بعد مرا شش ماه ذخیره گذاشت.

اگر دوباره فرصت انتخاب داشتید فوتبال را انتخاب می کردید؟

اگر صد بار دیگر هم حق انتخاب داشتم فوتبال را انتخاب می کردم.

یک جمله برای مردم و علاقمندان به این رشته بفرمایید؟

در زندگی اخلاق، درس و ورزش را فراموش نکنند.