«در اقتباس باید به ادبیات معاصر به طور جدی پرداخت و حتی به حضور شخصیت‌های مختلف و نگرش آنها، و همچنین جریان‌هایی که در دوره‌های مختلف در جامعه شکل‌گرفته نیز توجه کرد و آن را به روی صحنه برد.»

مهران رنجبر ضمن بیان این دیدگاهِ خود، به اهمیت اقتباس از متون و تأثیرگذاریِ آن روی جامعه نیز اشاره و بیان کرد: آنچه در اقتباس از متون ایرانی و خارجی اهمیت دارد این است که اقتباس فقط نباید نظری باشد بلکه باید به عملی بودنِ آن‌ها نیز توجه کرد.

این نویسنده، بازیگر و کارگردان ادامه داد: نکتۀ دیگر این است که برخی از متون غنیِ ما ادبیات و معرفت و عرفان نظری است که حتی اگر در نمایش مورد اقتباس قرارگرفته و به روی صحنۀ تئاتر رود عملی نخواهدشد و روی مخاطب تأثیرگذار نیست؛ بنابراین باید دقت کرد که کدام متن از متون غنی کلاسیکِ خود را برای اقتباس انتخاب می‌کنیم.

او اضافه کرد: اگر به این نکته دقت داشته باشیم که اصول ادبیات کلاسیک و عرفانیِ ما نظری است و نه عملی؛ بنابراین انتخاب درست از متون کلاسیک برای اقتباس، می‌تواند به اجرای اثربخش و تأثیرگذار و موردپسند مخاطب منتج شود که از آن جمله می‌توان به بخش‌های بسیاری از آثار عطار، گلشن‌راز از شیخ محمود شبستری و یا شاهنامه اشاره کرد. بنابراین همه متون کلاسیک از ظرفیت اجرا روی صحنۀ تئاتر برخوردار نیستند و متأسفانه وقتی به این متون بی‌توجهی شده و رها می‌شوند در این صورت برای اقتباس و اجرا به صورت نمایش نیز انتخاب اشتباهی صورت می‌گیرد.

رنجبر تأکید کرد: در اقتباس باید به ادبیات معاصر نیز به طور جدی پرداخت و حتی به حضور شخصیت‌های مختلف و نگرش آنها، و همچنین جریان‌هایی که در دوره‌های مختلف در جامعه شکل‌گرفته نیز توجه کرد و آن را به روی صحنه برد.

انتهای پیام